چکیده مصاحبه با استاد عبدالعلی تنوری
در میعادگاه فرهنگ و هنر برنامه نیستان، گفت‌وگویی ارزشمند با استاد عبدالعلی تنوری، یکی از چهره‌های درخشان و پیشتاز موسیقی ایرانی، شکل گرفت. این مصاحبه نه صرفاً مرور کارنامه هنری ایشان، بلکه سفری ژرف به دنیای هنر اصیل ایرانی بود که با نگاهی عمیق به تلاش‌های بی‌وقفه این هنرمند در حفظ و توسعه موسیقی ایرانی، بر اهمیت این میراث گران‌بها تأکید داشت.
نگاهی به شیوه‌های آموزشی و نوازندگی استاد عبدالعلی تنوری
استاد تنوری که زاده دیار ادب و هنر، شیراز، هستند، سفر خود را از آموختن خودجوش تار آغاز کرده و سپس به جرگه شاگردی اساتید برجسته‌ای چون منوچهر پژمان‌فر، جلیل شهناز، فرهنگ شریف، و استاد ظریف پیوستند. حضور پانزده ساله در کنار استاد شهناز و دوازده سال شاگردی نزد استاد ظریف، گواهی است بر اراده و عشق بی‌پایان او به هنر. افزون بر این، در محضر استاد امیر اسلامی، مبانی تئوری موسیقی و سولفژ را به‌گونه‌ای شایسته فراگرفتند که این ترکیب دانش و تجربه، ایشان را به نمادی از تعهد و کمال‌گرایی در موسیقی تبدیل کرد.
در این مصاحبه، استاد تنوری از رسالت والای خود در نگارش و ثبت آثار موسیقی اصیل سخن گفتند؛ رسالتی که آن را در سال ۱۳۷۵ با نت‌نگاری شصت قطعه از آثار خود آغاز کردند. این آثار با دقت ویرایش استاد ظریف منتشر شد و آغازی بود بر پروژه‌های بلندپروازانه‌ای همچون نگارش قطعات استادان فرهنگ شریف و جلیل شهناز. نت‌نگاری‌های ایشان، از جمله مجموعه‌های “خاطره‌های جاویدان” و “یادگار عمر”، نه تنها حفظ‌کننده آثار موسیقی، بلکه پلی به سوی نسل‌های آینده است که از این گنجینه بهره‌مند شوند.
استاد تنوری در طول این گفت‌وگو بر تعهد خود به اصالت سبک و سیاق اساتیدش تأکید کرده و بیان داشتند که هرگز تغییری در ملودی‌ها یا روش اجرا ایجاد نکرده‌اند. این وفاداری، همان‌گونه که ایشان اشاره کردند، بنیانی استوار برای حفظ اصالت موسیقی ایرانی است.
از دیگر نقاط برجسته این گفت‌وگو، اشاره استاد تنوری به فرآیند سخت و طولانی ضبط آثار در شیراز بود. این آثار که با همکاری آقای امیر حکمت‌خواه (انزو حکمت) در استودیوی آوای نگارش ثبت شدند، نمادی دیگر از عزم راسخ این هنرمند در مستندسازی موسیقی فاخر ایران است. ایشان همچنین از آماده‌سازی دو جلد کتاب جدید شامل شصت قطعه موسیقی، که ترکیبی از چهارمضراب‌ها، پیش‌درآمدها، و رنگ‌هاست، خبر دادند.
گفت‌وگوی حاضر، نه صرفاً بازگویی از زندگانی استاد تنوری، بلکه تجلی‌گاه درس‌هایی است از ضرورت صیانت از میراث‌های بنیادین، ارج‌گذاری به ارزش‌های فرهنگی، و حراست از ظرافت‌های ناب موسیقی سنتی، که بی‌تردید با گذر ایام، به‌سان منبعی پایان‌ناپذیر از الهام و آگاهی باقی خواهد ماند.
علاقمندان به این حوزه که مشتاق کسب اطلاعات بیشتر درباره زندگی و دستاوردهای استاد تنوری هستند، می‌توانند قسمت دوم این مجموعه را از طریق سایت انزو حکمت دنبال کنند. در این بخش، نگاهی دقیق‌تر به رویکردهای آموزشی، تاثیرات ماندگار ایشان بر موسیقی سنتی و روایت‌های ناگفته‌ای از تلاش‌های بی‌وقفه او برای حفظ و ارتقای هنر اصیل ایرانی ارائه خواهد شد.
